Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Ghost Stories

Περνάει ο Οκτώβρης κι απολαμβάνουμε τις μέρες του και τις ιστορίες του. Θα ήθελα να μοιραστώ τόσες πολλές μαζί σας, όμως η κούραση και κάτι μικροαρρώστιες (ευτυχώς εμείς οι μεγάλοι την πάθαμε κι όχι τα κορίτσια) κάθε βράδυ αλλάζουν τις προτεραιότητές μου και παραδίνομαι στο μεγαλοδύναμο ύπνο.

Παρόλα αυτά, λίγες εικόνες, χαρούμενα πράγματα των ημερών που πέρασαν...

Μια βόλτα μαζί της. 
Μια από κείνες τις βόλτες χωρίς σκοπό, που δεν βιαζόμαστε, που την αφήνω να καθήσει κάτω και να δει το κάθε λουλουδάκι, να πιάσει τα κουκουνάρια και τις πέτρες, ν' αγγίξει τη γη. Να πάρει το χρόνο της και να μου μάθει απ' την αρχή πώς είναι ν' ανακαλύπτεις τον κόσμο με τα ολοκάθαρα μάτια της, σαν να ήταν καινούργιος.


Ένα ταξίδι- κι ένα δώρο.
Το σετ από ξύλινα επιπλάκια για κουκλόσπιτο που τους χάρισε η θεία τους από το Le Toy Van (πανέμορφα παιχνίδια, οι τιμές είναι λίγο σοκ) ήταν τόσο όμορφο που ξετρελαθήκαμε όλοι. Έπαιξαν πλάι πλάι μαζί του για ώρες και ώρες, χρησιμοποιώντας κάτι αδέσποτα Little People που βρήκαν στο σπίτι της γιαγιάς. Η Σταυρούλα ξενύχτησε παίζοντας. Κι η Ισαβέλλα στήνει περισσότερο απ' ό,τι γκρεμίζει -πρωτοφανές! 


Τώρα πια που γυρίσαμε σπίτι, τα Sylvanians απολαμβάνουν τη χλιδή των νέων τους επίπλων...

Η ομπρέλα.
Χρόνια τώρα, δεν είχαμε ομπρέλα στο σπίτι. Ήμασταν αυτοί που προτιμούν να βρέχονται παρά να την κουβαλάνε (και να βρέχονται έτσι κι αλλιώς από τα πλάγια). Κι έπειτα έπιασαν τα πρωτοβρόχια, όλοι οι συμμαθητές της Σταυρούλας είχαν ομπρέλα, ζήλεψε κι αυτή και ήθελε τόσο πολύ μια παιδική ομπρελίτσα.
'Ετσι, έχουμε πλέον μια ομπρέλα στο σπίτι. Έκανε 3 ευρώ στα tiger, κι έχει συννεφάκια κι ένα ουράνιο τόξο στην κορυφή. Από την Παρασκευή που την πήραμε έχει ήλιο, όμως ήδη τη χρησιμοποιήσαμε αρκετά.



Αυτό το βιβλίο.
Η Εύη όλο χορεύει και χορεύει (Frances Dean Who Loved To Dance and Dance) από τη Birgitta Sif, συγγραφέα του Όλιβερ, είναι ένα βιβλίο που αγαπάμε αυτό τον καιρό. Θα ήθελα να ελπίζω πως θα σας το δείξουμε σύντομα, ίσως μέσα στο Νοέμβρη... Είναι πανέμορφο.


Αυτό το παιχνίδι. 
Είναι ένα καινούργιο παιχνίδι που αρχίσαμε τις τελευταίες μέρες, και μοιάζει με παραμύθι. Ξεκίνησε χωρίς πολλές προοπτικές, αλλά σιγά σιγά όλες οι κούκλες μας παίρνουν το ρόλο τους στην ιστορία, που περιλαμβάνει γοργόνες (Barbie) και τρίτωνες (κούκλες-μωρά), ένα καράβι (τραπεζάκι δραστηριοτήτων αναποδογυρισμένο), τρικυμίες και πειρατές (Χανς και Κρίστοφ απ' το Frozen), τη θαλάσσια σπηλιά μιας μάγισσας (αναμαλλιασμένη απομίμηση της Barbie με κομμένο πόδι στο γόνατο) και τα τέρατά της (λαστιχένιος δεινόσαυρος και Sophie καμηλοπάρδαλη που έχει χάσει τις βούλες της), δυο κοριτσάκια (αυτή η κούκλα Lottie και αυτή) που ήταν στο πειρατικό καράβι και σώθηκαν απ' τις γοργόνες και άλλα πολλά...


...και εκτός του ότι είναι συναρπαστικό και για μένα την ίδια, προκαλεί κι αυτό το ύφος χαράς κι ενθουσιασμού που δεν χορταίνω να βλέπω. Είναι το πιο ωραίο πράγμα που έχουμε παίξει τον τελευταίο καιρό.


Ιστορίες με φαντάσματα. 
Φτάσαμε και στα βιβλία! Πιστή στο spooky πνεύμα του Οκτώβρη, είπα να σας δείξω σήμερα δυο παιδικές ιστορίες με φαντάσματα, χαριτωμένες και καθόλου τρομαχτικές, που αγαπάμε και διαβάζουμε πολύ αυτές τις μέρες.


Η βιβλιοθήκη των φαντασμάτων (The Ghost Library) του David Melling. Με τον τίτλο να περιλαμβάνει, όπως λέγαμε με τη φίλη μου την Ελένη, δυο μαγικές λέξεις (βιβλιοθήκη και φαντάσματα) και το όνομα του David Melling από κάτω, αγόρασα αυτό το βιβλίο σχεδόν στα τυφλά. Περίμενα όμως μέχρι φέτος για να το δείξω στη Σταυρούλα. Κι εκείνη, που είναι πια σε ηλικία να ακολουθήσει την ιστορία αλλά και να ανιχνεύσει τις ξεκαρδιστικές λεπτομέρειες στις εικόνες, το διασκεδάζει πολύ.

Είναι η ιστορία της Μπο, ενός μικρού κοριτσιού που διάβαζε ένα βράδυ το βιβλίο του...


...όταν ένιωσε ένα χέρι να της το αρπάζει και (αφού εκείνη δεν το άφησε) να σηκώνει και την ίδια στον αέρα!


Τρία φαντάσματα είναι αυτοί που προσπάθησαν να κλέψουν (ή μάλλον να δανειστούν) το βιβλίο της, και μ' αυτό τον τρόπο τη μετέφεραν στην τεράστια, αλλά παντελώς άδεια, βιβλιοθήκη των φαντασμάτων.


Τα καημένα τα φαντάσματα είναι τόσο γλυκά! Βγαίνουν απ' τα ράφια και το μόνο που θέλουν είναι μια ιστορία! (αγαπημένος μας ο τύπος που κρατάει το κεφάλι του στα χέρια του, παίζει μ' αυτό σε όλες τις εικόνες)


Η Μπο αρχίζει λοιπόν να τους διαβάζει την ιστορία του δικού της βιβλίου, που αφορά μια μάγισσα που μύριζαν τα πόδια της -αυτή η ιστορία μέσα στην ιστορία είναι δοσμένη μόνο με εικόνες για να τη διηγηθείς εσύ.


Μα όταν τα φαντάσματα ζητούν μια ιστορία ακόμα, το κορίτσι τους προτείνει να διηγηθούν τα δικά τους παραμύθια. Ακόμα και να γράψουν τα δικά τους βιβλία για να γεμίσουν τη βιβλιοθήκη τους!


Και το πώς γίνεται αυτό μας το διηγείται με μια νέα ιστορία, με μια νέα σειρά εικόνων χωρίς λόγια...


Κι έτσι, τελικά, όχι μόνο η βιβλιοθήκη των φαντασμάτων είναι γεμάτη...


...αλλά και η Μπο γίνεται ισότιμο μέλος, και ανταλλάσσει συχνά επισκέψεις με τα φαντάσματα, που της ζητούν πάντα να διαβάζει παραμύθια! (το πουλάκι-σκελετός που κάθεται στο κεφάλι της Μπο, επίσης αγαπημένο μας φάντασμα)


Είναι ένα όμορφο, μαγικό βιβλίο και το θέμα του είναι η αγάπη για τα βιβλία! Τι άλλο να ζητήσουμε; Η εικονογράφηση είναι υπέροχη και ένας ολόκληρος κόσμος από μόνη της.

Gus and the Baby Ghost, της Jane Thayer: ένα βιβλιαράκι του 1972 που κυκλοφορεί ακόμα μεταχερισμένο, με ήρωα τον Gus, το φάντασμα του Ιστορικού Μουσείου. Υπάρχει μια σειρά βιβλίων με τον Gus, αλλά δεν ήξερα τίποτα γι' αυτά μέχρι που έπεσα τυχαία πάνω σ' αυτό εδώ.
Στην ιστορία αυτή, ο  Gus βρίσκει ένα μωρό φάντασμα έξω απ' την πόρτα του Μουσείου.


Παρόλο που δεν ξέρει καθόλου πώς να το φροντίσει, με τη βοήθεια της Cora, της γάτας, τα καταφέρνει μια χαρά.


Το πρόβλημα είναι ο κύριος Frizzle, ο άνθρωπος του μουσείου, που πιστεύει ότι το μικρό φάντασμα θα γίνει αντιληπτό και θα τρομάξει τους επισκέπτες. Γι' αυτό ζητάει να φύγει το μωρό.


Μέχρι και στην αστυνομία τηλεφωνεί.


Όμως ο Gus είναι αποφασισμένος να κρατήσει το μωρό.


Κι όταν μια επισκέπτρια αντιλαμβάνεται την παρουσία του κι ενθουσιάζεται...


...το μικρό φάντασμα δεν αργεί να γίνει η ατραξιόν του μουσείου.


Όλοι πια το θέλουν και το αγαπούν, και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.


Η ιστορία είναι τόσο αστεία κι η vintage εικονογράφηση τόσο χαριτωμένη. Είναι ένα βιβλίο που μας κάνει χαρούμενες, δεν βαριόμαστε να το διαβάζουμε ξανά και ξανά. 

Να σας δείξω και μια ιστορία με φαντάσματα για μεγαλύτερα παιδιά;
Είναι το βιβλίο που τελείωσα εγώ αυτές τις μέρες και ξετρελάθηκα.
Doll Bones, της Holly Black, ένα βιβλίο που για το οποίο άκουσα πρώτη φορά πέρυσι τέτοιον καιρό απ' το υπέροχο blog της Danzel.


Είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε μεγάλα παιδιά, αληθινά σκοτεινό, που με φρίκαρε και μένα λιγάκι κατά τόπους. 
Είναι η ιστορία του Zach, που έχει φτάσει σ' εκείνη την περίεργη ηλικία λίγο πριν την εφηβεία -που είναι ακόμα παιδί αλλά θεωρείται μεγάλος για να παίζει. Όμως εκείνος δεν θέλει να εγκαταλείψει το παιχνίδι που μοιράζεται με τις φίλες του Poppy και Alice, μια ιστορία επικών διαστάσεων που έχει μεγάλη σημασία γι' αυτόν. Όταν αναγκάζεται να τους πει ότι δεν θέλει πια να παίξει, εκείνες πασχίζουν να του αλλάξουν γνώμη- μήπως γι' αυτό η Poppy του λέει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει με την απόκοσμη κοκάλινη κούκλα που φυλάει η μαμά της σε βιτρίνα και την αποκαλούν "βασίλισσα" στο παιχνίδι τους; Ή μήπως η κούκλα είναι αληθινά στοιχειωμένη, με το φάντασμα ενός μικρού κοριτσιού που είναι αποφασισμένο να βρει ανάπαυση; 
Δεν θα πω περισσότερα, γιατί ήδη έχω αρχίσει να λέω πολλά. Όμως αυτή η ανατριχιαστική ιστορία ενηλικίωσης είναι μαγευτική. Οι ήρωες, το μεταφυσικό στοιχείο, όσο κι αυτή η ειλικρίνεια στην περιγραφή της δύσκολης εξόδου απ' την παιδική αθωότητα με κέρδισαν απόλυτα.

Και για το τέλος, μιας και πιάσαμε φαντάσματα και άλλα στοιχειά στην κουβέντα, ορίστε και τα τρία αγαπημένα μας βίντεο αυτό τον καιρό, με τραγουδάκια στο ίδιο μοτίβο. 
Πανεύκολα λόγια και λίγα, επανάληψη και χαρούμενες εικόνες. 
Τέλεια για παιδάκια που μαθαίνουν αγγλικά. 
Και σούπερ εθιστικά... Σας προειδοποιώ!!








4 σχόλια:

  1. I have a beat-up copy of Gus and the Baby Ghost sitting on the table behind me. And my oldest is reading Doll Bones! The Ghost Library looks fantastic, and I want to read Frances Dean Who Loved to Dance, but our library doesn't have it yet. Sigh. :) Love the pictures of your little darlings!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. How nice! We're on the same page -literally! Wow-isn't Doll Bones freaking her out? I'll send you The Ghost Library, I happen to have an extra copy of that too- in English!

      Διαγραφή
  2. ωραίες επιλογες!! Μου αρεσει η Holly Black.. πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μου αρέσει πολύ! Θέλω να διαβάσω το Spiderwick Chronicles τωρα! φιλάκια!!

      Διαγραφή